چگونگی برخورد مناسب با فرد مصرف کننده

دوشنبه 95/01/30 کارگاه آموزشی با موضوع چگونگی برخورد مناسب با فرد مصرف کننده به دبیری سرکار خانم ممیوند و آموزشگری سرکار خانم ها استاد شریف، ابراهیمی، رامک و روستایی برگزار گردید.

کارگاه آموزشی با پیام شماره 13 دانشنامه جامع طلوع رهایی آغاز به کار کرد :

اگر در جریان زندگی صبرمان ضعیف باشد هر تکه چوب کوچکی ، به مانعی عظیم بر سر راهمان تبدیل خواهد شد. به معجزه صبر ایمان بیاوریم. هیچ چیز در زندگی ما در یک روز رخ نداده که در یک روز از بین برود. باید با مراقبت صحیح از کاشته های خویش ، در انتظار برداشت محصولاتمان بنشینیم. انسان ها از ابتدا ناپاک و آلوده قدم به این دنیا نگذاشته اند بلکه در طولانی مدت به خاطر رفتار ناصحیح گرفتار شده اند ، پس برای حل این معضل تعجیل در کار را از ذهنمان پاک کرده و با صبر و استقامت گام برداشته و به سوی موفقیت حرکت کنیم.

خلاصه مطالب بیان شده در کارگاه آموزشی :

خانواده نخستین نهاد در زندگی هر شخصی است و اعضای خانواده مانند حلقه های زنجیر به هم متصلند. با پیدایش معضل اعتیاد در هر خانواده ای ، دیگر اعضای خانواده نیز خواه ناخواه درگیر آسیب ها و عوارض این معضل خواهند شد. خانواده ها قبل از دریافت آموزش با ناآگاهی از چگونگی رفتار مناسب با فرد مصرف کننده، موجبات آسیب بیشتر به شخص را ناخواسته فراهم می آوردند.

واژه دانشیار به کسی اطلاق می گردد که خود سابقه اعتیاد نداشته و به خاطر اعتیاد دانشپذیر خود بیمار شده و در صدد یاری رساندن به خود می باشد. دانشیاران گرامی بعد از حضور در کارگاه های آموزشی و دریافت آموزش به یک شناخت نسبی از مقوله اعتیاد رسیده و می پذیرند که انها نیز به خاطر بیماری دانشپذیرشان بیمار شده اند و بعد از این می بایست در ابتدا به خود و در ادامه برای یاری رساندن به دیگری در کارگاه های آموزشی حضور بهم رسانند.

قدم اول در برخورد با یک فرد مصرف کننده این است که باید قبول کنیم فرد مصرف کننده یک بیمار است و نه یک مجرم.قبول این واقعیت که وی برای رهایی و پایداری در مسیر به یاری و کمک نیاز دارد شخص مقابل را به این وامی دارد که به دریافت اموزش و نحوه برخورد مناسب با فرد مصرف کننده مبادرت ورزد.

گام بعدی این است که فرد دانشیار نیز مسئولیت شرایط به وجود آمده را قبول کند. برای از بین بردن تاثیرات اعتیاد مسئولیت علاوه بر فرد مصرف کننده با اعضای خانواده نیز می باشد. این مسئولیت پذیری به این دلیل است که اعضای خانواده فرد مصرف کننده نیز در صورتی از یک زندگی سالم و پرثمر بهره مند خواهند شد که مسئولیت تاثیرات این بیماری در زندگیشان را بپذیرند.

وظایف و مسئولیت های خانواده در قبال فرد مصرف کننده به طور کلی به دو دسته تقسیم می شود :

1 - قبول واقعیت های زندگی                          2 - اقدامات لازم برای رسیدن به رهایی فرد مصرف کننده

داشتن صبر و صرف زمان و انرژی عامل مهمی در کمک به فرد مصرف کننده می باشد. این که بدانیم که اعتیاد یک شبه در شخص به وجود نیامده که به یکباره نیز از زندگی و رفتار فرد کنار برود. اینکه بپذیریم برای ایجاد تغییر و بهبود رفتار و کردار شخص باید صبر و تامل داشته باشیم و قبول کنیم که برای ایجاد تغییرات پایدار باید پروسه صبر و گذر زمان را درنظر بگیریم.

فرد دانشیار باید سعی کند ارتباط موثری با دانشپذیر خود داشته باشد.از ارتباط های ناموثر و مضر می توان به تحقیر کردن، مقصر نمودن فرد، ناامیدی، قهر کردن،حمایت ناسالم، رنجش، حق به جانب بودن، قربانی جلوه دادن خود، عدم صداقت، خودخوری، واکنش های نابجا، به رخ کشیدن اشتباهات گذشته و طرد نمودن فرد از خانواده اشاره کرد.

در ادامه به چند نمونه از مبانی اولیه ارتباط موثر با فرد مصرف کننده می پردازیم :

1: بپذیرید که عزیز شما از بیماری اعتیاد رنج می برد و قدرت انتخاب و کنترل مصرف مواد را از دست داده است.

٢: هر چند که دیدن عذاب کشیدن عزیزتان برای شما بسیار ناراحت کننده است، اما باید بگذارید تا او عواقب اعتیاد خود را تجربه کند، چون در این حالت احتمال تمایل به پاک شدن او بیشتر است.

٣ : باید بدانید که عزیز شما ممکن است از مصرف مواد دست بر ندارد و برای ادامه اعتیاد خود به هر شیوه ای متوسل شود.

٤: حق دارید که از بابت مصرف کننده شدن عزیزتان نگران باشید،  اما باید بدانید که او برای بهبودی از این بیماری باید رنج و عذاب زیادی را تحمل کند.

٥ : در برخورد با آنها رفتاری صبورانه در پیش بگیرید. باید بدانید شما از آنها می خواهید از عادتی دست بردارند که یک عمر با آنها بوده است. دست برداشتن از اعتیاد به زمان نیاز دارد و یک شبه امکان پذیر نمی باشد.

٦ :  وانمود نکنید که رفتارهای ویرانگر آنها را درک کرده و نادیده می گیرید، اما از انتقاد کردن از آنها به خاطر رفتارشان نیز خودداری کنید و سعی کنید تا صحبت های شما به بحث و جدل تبدیل نشود. 

٧ : از سرزنش کردن و یا حمله کردن به آنها خودداری کنید؛ اما ضد و نقیض بودن حرف ها و کارهایشان را به آنها یادآوری کنید.