ماشروم

اخیرا ماده مخدرماشروم  در میان نسل جوان در حال مصرف میباشد که به نظر می رسد از میزان آسیب هایی که به دستگاه عصبی و سلول های خاکستری مغز می رساند آگاهی و اطلاع رسانی کافی صورت نگرفته است.ماشاروم ماده ای مخدر از گروه مخدرهای صنعتی و واحد اندازه گیری آن برگ است.  حدودا ۳۰دقیقه پس از شروع مصرف، علائم توهم زای آن شروع شده و حدود ۴ تا ۶ ساعت این اثرات باقی می ماند. نکته جالب توجه اینجاست که اثرات توهم زایی قارچ می تواند به صورت لذت بخش یا عذاب آور باشد که این حالات به خلق غالب فرد و عوامل محیطی و بیرونی بستگی دارد. هم چنین این ماده با تحریک اعصاب سمپاتیک موجب افزایش ضربان قلب وفشار خون گشته و گشادی مردمک های چشم را به همراه دارد. از دیگر اثرات آن می توان به سیخ شدن موهای بدن،افزایش دمای بدن و حالت گرگرفتگی و یا تشنج نیز اشاره کرد. چه خوب است دانستن علائم مصرف این ماده مخدر مد نظر خانواده های محترم قرار گیرد.

این ماده پس از ورود به بدن به سیلوسین جذب شده و مصرف آن بروز شادی و سرخوشی موقت را در مصرف کننده دارد؛ به طوری که با تقلید از عملکرد سروتونین درمغز، موجب تغییر در آگاهی مصرف کننده می گردد؛ به عنوان مثال مصرف کننده بدون اختیار می خندد و پس از اتمام اثر این ماده مخدر بر بدن، فعالیت های مغزی به همان شکل باقی مانده و فرد نمی تواند هماهنگی بین فعالیت های بدنی و مغزی خود ایجادکند.

مطالعات صورتگرفته بر روی افراد نشان می دهد که با مصرف دراز مدت ماشروم، می تواند منجر به تغییردر شخصیت فرد و هم چنین افزایش گرایش او به صراحت کلام و دوری از تعصب گردد.

قارچ جادویی از نظر کارشناسان

برای افرادی که از ماده مخدر ماشروم استفاده می کنند، علایم آن ۳۰ دقیقه پس از مصرف شروع می شود. مواد سمی قارچ به مدت ۴ تا ۶ ساعت، باعث تحریک سیستم عصبی سمپاتیک در بدن می شود. ضربان قلب و فشار خون افزایش می یابد. مردمک چشم گشاد شده و گُر گرفتگی در صورت قابل مشاهده است، عملکرد کلیه ها به هم می ریزد. عضلات بدن سفت شده و دمای بدن افزایش می یابد. ماشروم حالت گیج کنندگی دارد. گاهی نیز حالت خواب آلودگی به دنبال دارد و فرد مصرف کننده شاید ۸ تا ۱۰ ساعت به خواب کاذب برود.

اثرات توهم زایی قارچ جادویی ممکن است به صورت لذتبخش یا عذاب آور باشد که در صورت استفاده مداوم فعالیت های مغز به همان شکل ثابت مانده و فرد نمی تواند هماهنگی بین فعالیت های بدنی و مغزی خود ایجاد کند و این تازه ابتدای مشکلات استفاده از این مواد توهم زاست.

اولین باری که این قارچ ها آن هم برای استفاده درمانی به اروپا وارد شدند، در سال ۱۷۹۹ بود که محققی آن را برای تکمیل پروژه ای دارویی به لندن آورد. او برای اولین بار از مقدار کمی از این قارچ ها در صبحانه اعضای خانواده خود استفاده کرد اما نتیجه ای که دید برایش غیرقابل باور بود. پسر کوچکش پس از اتمام صبحانه دچار شور و هیجان بسیار زیادی شد، تپش قلبش تا حد زیادی بالا رفت و با دویدن ها و پریدن های بیش از اندازه خود سعی در تخلیه انرژی داشت. این محقق پس از دیدن پسر خود، پدر و مادر پیشرش را از خوردن صبحانه شامل قارچ جادویی منع کرد.

در دنیای جدید، در سال ۱۹۵۵، «والنتینا و گوردن واسون»، اولین اروپاییانی بودند که در یکی از مراسم سنتی قبایل بدوی شرکت کرده و از این قارچ های جادویی مصرف کردند. آنها تجربیات خود از مصرف این ماده توهم زا را دو سال بعد در کتابی به نام «تجربه های زندگی» به چاپ رساندند.

قبل از آنها در سال ۱۹۵۶ «راجر هیم»، گیاه شناس فرانسوی، بر روی این قارچ ها بررسی و آزمایشات گسترده ای انجام داده و توانسته بود ثابت کند که مصرف بیش از حد ماده روانگردان این نوع قارچ برای سلامت مضر بوده و حتی منجر به مرگ می شود. این تحقیقات او به هاروارد راه پیدا کرده و نظریه اش توسطس گیاه شناسان و پزشکان این دانشگاه نیز تایید شداما در سال ۱۹۶۰ باز هم دولت این کشور،استفاده از این قارچ را برای تهیه دارو مجاز دانسته و پرورش آن آزاد اعلام شد.

بعد از آن بود که قارچ های جادویی بارها مورد آزمایش قرار گرفتند و مشخص شد که ماده سیلوسیبین موجود در آن است که باعث توهم زایی خطرناکی می شود اما متاسفانه دیگر کسی نتوانست جلوی پرورش آنها را بگیرد و از اوایل ۱۹۷۰ به بعد بود که گونه های مختلفی از این نوع قارچ در سراسر آمریکای شمالی، اروپا و آسیا مورد استفاده قرار گرفت.

البته ماده سیلوسیبین در بیش از ۲۰۰ نوع مختلف از قارچ های سمی دنیا وجود دارد که تا به حال در حدود ۱۶ مورد آنها به طور کلی در آزمایشگاه ها و دانشگاه های مختلف آزمایش شده و تحقیقات درباره بقیه آنها همچنان ادامه دارد. برای مثال ۵۳ نوع از این قارچ ها در مکزیک، ۲۲ نوع در آمریکا، ۱۶ نوع در اروپا، ۱۵ نوع در آسیا و ۴ نوع در آفریقا وجود دارند. همچنین ۱۹ نوع از قارچ های حاوی سیلوسیبین در استرالیا کشف شده است، به طور کلی این قارچ ها در تاریکترین مناطق جنگلی که دارای آب و هوای استوایی و خاک های غنی هستند رشد می کنند.

چطور تاثیر می گذارد؟

وقتی ماده سیوسیبین وارد بدن می شود به ذرات کوچکتری تجزیه می شود که سیلوسین تولید کرده و تاثیر روانگردانی دارد. این ماده آنقدر سنگین است که مصرف کننده قادر نیست در عرض مدت زمان کوتاهی مقدار زیادی از آن را مصرف کند. فروشندگان این ماده ادعا می کنند که سیلوسیبین به هیچ عنوان وابستگی و اعتیاد به همراه ندارد، در صورتی که واقعیت این است که بیشتر مصرف کنندگان می گویند که پس از یک بار استفاده از این ماده، دیگر قادر به ترک آن نبوده اند.

توهم زایی این ماده آنقدر بالاست که معمولا بین ۳ تا ۸ ساعت طول می کشد که البته بستگی به میزان مصرف آن و وضعیت جسمانی فرد دارد، از دیگر تاثیرات این ماده، اختلال در درک و ایجاد ترس از موضوعات مختلف در افراد است که مصرف طولانی مدت آن موجب وحشت های بی مورد ور فتارهای خطرناک می شود.

معمولا مصرف کنندگان از میزان بسیار کم آغاز کرده و با توجه به عادت کردن بدنشان به این ماده، کم کم میزان مصرف را افزایش می دهند که رسیدن به این درجه از نابودی تنها چند ماه طول می کشد. مصرف زیاد این ماده در دفعات ابتدایی باعث بیهوشی و تشنج شده و فرد را ممکن است حتی تا آستانه مرگ پیش ببرد. سیلوسیبین بر روی حواس بینایی، شنوایی و لامسه تاثیر مستقیم داشته و آنها را از طریق سیتمی پیچیده ادغام می کند، همچنین موجب دیدن نورهایی در مقابل چشم می شوند که گاهی آنقدر زیاد می شوند که حتی قدرت دید واقعی را از فرد معتاد می گیرند.

مصرف کنندگان بعد از مصرف این ماده، زمین را مواج و نورانی دیده و برای بهتر شدن دیدشان، پلک زدن آنها بسیار زیاد می شود، آنها گاهی احساس می کنند که حتی مواد واشیای اطرافشان نیز در حال ذوب شدن هستند در حالی که همه جا ساکت است، آنها به طور واضح می توانند صدای موسیقی را در گوش خود حس کرده و آن را زمزمه کنند.